ذخیره سوابق دیجیتال شخصی درشبکه های غیرمتمرکز با کمک قراردادهای هوشمند

فعلا سوابق دیجیتال کاربران شبکه های غیرمتمرکز، هیچ جا ذخیره نمی شود و در شبکه های متمرکز نیز، کاربران امکان دسترسی و مدیریت اطلاعات خودشان را ندارند وعملا هیچ ابزاری برای استفاده شخصی از سوابق دیجیتال موجود نیست . مثلا افراد هیچوقت نمی توانند اطلاعات خودشان را اصلاح کنند و یا آن را توسعه دهند و یکپارچه نمایند . یا نمی توانند این اطلاعات را دراختیار شرکت های تبلیغی دیگر و یا روانپزشک خود قراردهند . فعلا همه چیز درمالکیت و انحصار شرکت هایی است که این اطلاعات را جمع آوری و پردازش می کنند. ولی این موضوع منصفانه وعاقلانه نیست زیرا که افراد جامعه ، بدون امکان دسترسی به اطلاعات خودشان ، فقط سهم بسیار محدودی ازاین دستاوردها دارند.

البته اگر یک مکانیسم مشخص ، به همه افراد این امکان را بدهد که درطول عمرخود بتوانند سوابق دیجیتالی خود را جمع آوری کنند و مدیریت این اطلاعات را فقط خودشان داشته باشند ، این گنجینه بزرگی برای هرکس محسوب می شود. دراین حالت ربات ها و خزنده های فیسبوک ، گوگل و ........ جای خود را به ربات های شخصی خواهند داد و یا مجبورمی شوند با ربات های شخصی همکاری کنند.

گفته می شود فیسبوک تنها با مشاهده ی 10 لایک درفیسبوک می تواند شخصیت و رفتار افراد را بهتر ازهمکاران ، با دیدن 70 لایک بهتر ازهمسایه ها ، با دیدن 150 لایک بهتر از والدین و با دیدن 300 لایک ، حتی بهتر ازهمسر مشخص کند . حالا فرض کنید ربات های شخصی با دسترسی به تمام سوابق دیجیتال درطول عمرافراد وهمچنین با بهره گیری از بالاترین دستاوردهای هوش مصنوعی ، چقدر می توانند درجنبه های مختلف به انسان ها نزدیک شوند و برای آنها مفید باشند . این ربات ها ویژگی های شخصیتی افراد را بصورت عمیق شناسایی می کنند و با انبوهی از اطلاعات دقیق ، می توانند در خدمت افراد قرار بگیرند.

شاید ابهام این باشد که : می دانیم فیس بوک ، گوگل و ...... کاربران خود را نمی شناسند و برای شناخت بیشتر از کاربران خود ، محبورند که سوابق دیجیتال آنها را ذخیره می کنند . ولی وقتی افراد می توانند خودشان نظرات و سلیقه اشان را درارتباط با هرموضوعی بیان کنند ، چرا باید سوابق دیجیتال خود را حفظ کنند ؟

درجواب باید گفت که اولا افراد در توصیف خودشان و سلیقه اشان ، دقیق نیستند و نمی توانند همه موضوعات را با جزئیات به ماشین انتقال دهند . ثانیا حافظه انسان بسیارمحدود است . مثلا سوابق دیجیتال می تواند تمام آدرس های اینترنتی که شخص در طول عمربه آنها رجوع کرده را همراه با جزئیاتی مثل مدت حضورذخیره کند ، ولی حافظه افراد قدرت این کار را ندارد . ثالثا هوش مصنوعی برای تصمیم سازی صحیح ، به بانک های اطلاعاتی گسترده و جزئیات احتیاج دارد . هرچقدراین اطلاعات و جزئیات بیشترباشد ، کارائی هوش مصنوعی بیشتر می شود . پیشرفت و رشد بسیار زیاد هوش مصنوعی درسال های اخیر، مستقیما تحت تاثیرافزایش بانک های اطلاعاتی و جزئیات بوده است .

به همین دلیل مثلا انتخاب یک تبلیغ برای کاربران درفیسبوک و یا هرموضوع مشابه دیگری، پرسشنامه مخصوص ندارد . بلکه دراین موارد سوابق دیجیتال افراد ، سوخت هوش مصنوعی فیسبوک محسوب می شود . مسلما در اکثرمواقع حتی پرسشنامه های بسیار حجیم نیز ، اصلا عملی نیست .